Niemieckie studio Daedalic Entertainment słynie z dobrych przygodówek. The Dark Eye: Klątwa Wron w którą grałem była świetna, ciepło przyjętą serię Deponia muszę nadrobić. Tak samo jak The Whispered World czy A New Beginning. Natomiast póki co za najsłabszą ich grę uważam The Night of the Rabbit. Totalnie niewydarzona, strasznie mnie zmęczyła.

Filary Ziemi to egranizacja książki o tym samym tytule autorstwa Kena Folletta. Akcja rozgrywa się w XII wieku i opowiada o dziejach budowy katedry w Kingsbridge. W tle naturalnie jest cała masa wątków od kwestii politycznych, poprzez intrygi, aż do wątków miłosnych. Oglądałem serial Filary Ziemi, więc większość wydarzeń nie była dla mnie zaskoczeniem. Tutaj jednak mamy do czynienia z innym medium i są wybory, które nieco zmieniają bieg wydarzeń. Różnic między grą a serialem wychwyciłem całkiem sporo, choć serial oglądałem wiele lat temu. Książki zaś nie czytałem, więc nie wiem na ile gra i serial są wierne oryginałowi. Nie omieszkam jednak za jakiś czas sięgnąć nie tylko po Filary Ziemi, ale i inne książki Kena Folletta.

Dialogi są irytująco rozwleczone, wloką się jak krew z nosa. Pauzy między kwestiami są zbyt długie, na dodatek aktorzy czytają je strasznie niemrawo jakby nie zjedli śniadania. Wprawiało to mnie w senny nastrój i szybko zaczynałem ziewać. Nie sądzę też by podejmowane wybory miały jakiś istotny wpływ na przebieg wydarzeń, może minimalny. Zresztą tak samo jest w filmograch od Telltale.

Rozgrywka nie jest zbyt skomplikowana. To mocno uproszczony point&click który nie stawia przed nami zbyt trudnych zagadek. Ot, czasem czegoś na czymś trzeba użyć. Są momenty w których akcję obserwujemy z lotu ptaka na jakieś miasto. Czasami też gdy przemierzamy większy obszar gra zamienia się coś w stylu paragrafówki, gdzie podejmujemy wybory czy decydujemy którą drogą pojechać.

Tym co wyróżnia Filary Ziemi jest ładnie rysowana oprawa przypominająca stare filmy animowane. Muzyka za bardzo nie wybija się na pierwszy plan, a o dialogi mogłyby być żwawiej zagrane i nieco skondensowane.

Przejście Filarów Ziemi zajęło mi 13 godzin. Gra spokojnie mogłaby być kilka godzin krótsza. Często o grach pisze się w kontekście, że są zbyt krótkie. W przypadku Filarów Ziemi uważam, że znacznie okrojenie mogłoby korzystniej wpłynąć na dynamikę. Miejscami miałem wrażenie, że na siłę jest to wszystko wydłużane. Zwłaszcza dwa pierwsze odcinki były długie, trzeci najkrótszy był najciekawszy, bo i wszystkie wątki się wyjaśniały i miały swój koniec. Nie jest to gra dla każdego. Większość graczy pewnie się będzie nudzić, ale jest pewna grupa, której spodoba się ta spokojnie snuta klimatyczna opowieść.